نقش‌آفرینی منفی یا یک‌سویه از اقوام در سریال‌ها، اخبار یا طنزها می‌تواند موجب تخریب چهره یک گروه و تقویت تعصبات قومی شود. رسانه باید به‌دور از کلیشه‌های نادرست، تصویری واقعی، متعادل و شریف از همه اقوام ایرانی ارائه دهد.
رسانه‌ها باید گویش‌ها، آیین‌ها، لباس محلی، موسیقی، و نمادهای فرهنگی اقوام را به رسمیت بشناسند و از تحقیر، تمسخر یا نادیده‌گرفتن آن‌ها پرهیز کنند. استفاده مناسب از زبان محلی در برنامه‌ها یا اخبار مناطق، نوعی احترام به مخاطب است.
به گزارش خبرنگار صدای طرهان ،ایران کشوری است با تنوع بی‌نظیر قومی، زبانی و فرهنگی؛ از تُرک و کُرد گرفته تا بلوچ، لر، ترکمن و عرب. این گنجینه فرهنگی اگر به‌درستی در رسانه‌ها بازنمایی شود، می‌تواند عامل قدرت نرم، همبستگی ملی و غنای فرهنگی باشد. اما اگر رسانه‌ها در مواجهه با این تنوع، دچار بی‌دقتی، سوگیری یا ناآگاهی شوند، ناخواسته ممکن است موجب ایجاد حساسیت، تفرقه و بی‌اعتمادی در اقوام مختلف شوند.
رسانه‌ها چگونه باید عمل کنند؟
کارشناسان ارتباطات معتقدند که مدیریت این حساسیت‌ها نیازمند رویکردی متعادل، دقیق، و فرهنگ‌مدارانه است که اصول زیر در آن نقش اساسی دارند:
- احترام به هویت فرهنگی و زبانی اقوام
رسانه‌ها باید گویش‌ها، آیین‌ها، لباس محلی، موسیقی، و نمادهای فرهنگی اقوام را به رسمیت بشناسند و از تحقیر، تمسخر یا نادیده‌گرفتن آن‌ها پرهیز کنند. استفاده مناسب از زبان محلی در برنامه‌ها یا اخبار مناطق، نوعی احترام به مخاطب است.
- پرهیز از کلیشه‌سازی و برجسته‌سازی منفی
نقش‌آفرینی منفی یا یک‌سویه از اقوام در سریال‌ها، اخبار یا طنزها می‌تواند موجب تخریب چهره یک گروه و تقویت تعصبات قومی شود. رسانه باید به‌دور از کلیشه‌های نادرست، تصویری واقعی، متعادل و شریف از همه اقوام ایرانی ارائه دهد.
- توازن در پوشش رسانه‌ای مناطق مختلف
تمرکز رسانه‌ها بر پایتخت یا چند شهر بزرگ، و بی‌توجهی به مناطق مرزی یا قوم‌نشین، خود نوعی تبعیض رسانه‌ای است. تولید محتوای محلی، گزارش‌های میدانی از مناطق متنوع، و استفاده از خبرنگاران بومی، گام مؤثری در رفع این نابرابری است.
- برجسته‌کردن ارزش‌های مشترک در عین پذیرش تفاوت‌ها
رسانه‌ها باید به‌جای تأکید بر تفاوت‌های جدایی‌افکن، ارزش‌های مشترک ملی مانند وطن‌دوستی، عدالت‌خواهی، خانواده‌محوری، دین‌باوری و فداکاری را پررنگ کنند. هم‌زمان تفاوت‌های زبانی و فرهنگی را به‌عنوان زیبایی و تنوع معرفی نمایند، نه تهدید.
- آموزش حساسیت‌های فرهنگی به فعالان رسانه‌ای
- خبرنگاران، نویسندگان، مجریان و برنامه‌سازان باید با دوره‌های آموزش “سواد فرهنگی” و “ارتباط میان‌فرهنگی” آشنا شوند تا بدانند چه واژگانی حساسیت‌برانگیز است، یا چگونه یک موضوع قومی را روایت کنند که باعث سوءتفاهم نشود.
نمونه‌هایی از موفقیت در این حوزه رسانه‌هایی که برنامه‌هایی مانند «ایرانگرد»، «سفری دیگر» یا مستندهای بومی‌محور تولید کرده‌اند، موفق شده‌اند تصویر مثبتی از اقوام ایرانی ارائه داده و به غنای وحدت ملی کمک کنند. همچنین بسیاری از رسانه‌های محلی با تولید محتوای چندزبانه و گزارش‌هایی از آیین‌های محلی، فضای همدلی را تقویت کرده‌اند.
رسانه، سازنده وحدت یا تشدیدکننده شکاف‌ها؟رسانه ابزار قدرتمندی است؛ می‌تواند یا به انسجام ملی یاری رساند یا ناخواسته بر آتش تعصبات بدمد. مدیریت هوشمندانه و مسئولانه‌ی حساسیت‌های قومی و زبانی در رسانه‌ها، یک ضرورت اخلاقی، قانونی و ملی است. برای حفظ همزیستی مسالمت‌آمیز در کشوری رنگارنگ همچون ایران، صدای همه باید شنیده شود؛ با احترام، دقت و انصاف.
انتهای پیام/
نویسنده خبر::
اخبار پیشنهادی این نویسنده::
اقتصادیاردیبهشت ۱۷, ۱۴۰۴نگرانی کشاورزان از نرخ خرید تضمینی گندم
تیتر اخرین اخبارفروردین ۳۰, ۱۴۰۴ارتش تا پای جان آماده دفاع از اسلام و ایران اسلامی
اجنماعیفروردین ۲۳, ۱۴۰۴حفظ برنامه هسته ای خط قرمز نظام جمهوری اسلامی ایران
اجنماعیفروردین ۱۷, ۱۴۰۴با برداشت بی‌رویه گیاهان دارویی در لرستان برخورد قانونی می شود
